Czym są właściwie pandy? Jaka jest ich historia? Ich historia jest do prawdy niezwykła. Od 1961 roku panda jest symbolem WWF (Światowy Fundusz Ochrony Środowiska). Jej piękny profil pojawia się na całym świecie, wszędzie tam gdzie spotyka się miłość do przyrody: środowiska, roślin, zwierząt, oraz tam gdzie przyroda jest zagrożona, lecz są ludzie którzy są gotowi jej bronić. W roku 1869 do Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu dotarła pierwsza panda. Oczywiście nie żywa.. To mogłoby być dość specyficzne. Panda umieszczona tam była wypchana. Żywa panda dotarła tam w 1937 był to niedźwiadek o imieniu Su-lin czyli "bardzo cenny drobiazg". Sprowadziła go nowojorska projektantka mody Ruth Harkness, której mąż zginął szukając pandy. Zgodnie z informacjami WWF z początku 2015 roku wzrosła liczebność pand wielkich w Chinach. W tej chwili żyje ich tam ok 1800.
Pandy żyjące na wolności są zazwyczaj spokojne i łagodne mimo tego że są to zwierzęta drapieżne. Na tym właśnie polega cały problem. Bambus to roślina, która po zakwitnięciu i wydaniu nasion umiera. Kwitnie dopiero po kilkudziesięciu latach od wykiełkowania. Po okresie kwitnięcia las bambusowy znika i dopiero po pewnym czasie zaczyna się pokrywać pędami bambusa. Z nasion starej roślinki powstaje nowa. w między czasie panda jest biedna bo zostaje pozbawiona pożywienia.
W 1983 roku zginęło aż sto osobników tego gatunku z powodu braku pożywienia. To jednak nie jest jedyny problem dotyczący pand. Spokój, to coś co lubią pandy coś, czego w Chinach na starych terenach bytowania pand już nie ma. Człowiek uniemożliwia im to coraz bardziej. Nie to żebym była jakoś bardzo mocno związana z przyrodą ale jednak wycinanie lasów, budowanie dróg i mostów, wyjaławiania gleby osiąga w ostatnim czasie drastyczne wyniki. Przestrzeń maleje coraz bardziej, maleją obszary gdzie kiedyś rosły lasy bambusowe przez co pandy nie mają dokąd iść.
W 1981 roku WWF i rząd Chiński uzgodnili wielki projekt ratunkowy zwany "Projekt Panda" którego centrum to park Wolong. Park ten jest ewidentnie bardzo dobry dla pand. Krajobraz jest wspaniały. Góra wysoka na 6000m, doliny pokryte zielenią, lasy mieszane. Kolejnym problemem jest to, że rezerwaty są oddalone od siebie nie raz na takie odległości że osobniki tego gatunku mają problem z rozmnażaniem się. Największym rezerwatem jest Tangjiahe. Zamieszkuje w nim ponad 100 pand.
Niektórzy ludzie uważają, że aby panda mogła przeżyć, człowiek powinien ograniczyć na tych terenach swoją tradycyjną obecność. Wolong zamieszkały jest przez lud Qiang, pasterzy i rolników pochodzenia tybetańskiego.
Jedna z legend opowiada o dziewczynce, która napotkała w lesie niedźwiatka białego jak śnieg.
Zaprzyjaźniła isę z nim i często bawili się razem. pewnego jednak dnia śnieżna pantera napadła na misia. Dziewczynka rzuciła się na pomoc niedźwiadkowi ale drapieżnik ją zabił. Na pogrzeb przybyły pandy w stroju żałobnym, w czarnych skarpetkach i rękawiczkach, z żalu tarły oczy i uszy które również stały się czarne.
Także z tego miejsca Was proszę. Jakkolwiek możemy ratujmy te cudne zwierzaczki !! Harley.
Witam. Chciałabym się z wami podzielić czymś (dla mnie) wyjątkowym. Choć prawdą jest że bardzo jestem z czasów gdzie jako nastolatka szalałam na ich punkcie ale w późniejszym czasie podbili moje serce i zapewne wiele innych. Mowa tutaj o sześciu wspaniałych ludziach którzy razem odegrali kawał dobrej roboty dając przy tym nam wiele radości, smutku, żalu a przede wszystkim ogromną dawkę niepohamowanego śmiechu.
FRIENDS to serial amerykański z lat 1994-2004 który cieszył się ogromną sławą w samych Stanach obejrzało go ok 51 mln ludzi. Został nagrodzony siedmioma nagrodami Emmy między innymi dla najlepszego serialu komediowego, Złoty Glob i dwie nagrody Stowarzyszenia Aktorów Filmowych oraz 56 innych nagród i 152 nominacje, został wyświetlony w ponad 100 krajach. Ważniejsze nagrody to :
American Comedy Awards 2000 dla Lisy Kurdow za najśmieszniejszą aktorkę drugoplanową. Nagroda BAFTA w 1998 za najlepszy zagraniczny program telewizyjny Nagroda Emmy (6 nagród):
w 1996 dla Michael Lembeck za najlepszego reżysera serialu komediowego
w 1998 dla Lisy Kudrow za najlepszą aktorkę drugoplanową w serialu komediowym
w 2000 dla Bruce'a Willisa dla najlepszego aktora gościnnego w serialu komediowym
w 2002 za najlepszy serial komediowy
w 2002 dla Jennifer Aniston za najlepszą aktorkę w serialu komediowym
w 2003 dla Christiny Applegate za najlepszą aktorkę gościnnie w serialu komediowym Złoty Glob dla Jennifer Aniston w 2003 za najlepszą aktorkę w serialu komediowym People's Choice Award
w 1995 za ulubiony nowy serial komediowy
w 2000-2004 za ulubiony serial komediowy Nagroda Satelita (1 nagroda):
w 2001 dla Lisa Kudrow za najlepszą aktorkę w serialu komediowym lub musicalu Nagroda Gildii Aktorów Filmowych (2 nagrody):
w 1996: najlepszy zespół aktorów w serialu komediowy
w 2000: Lisa Kudrow za najlepszą aktorkę w serialu komediowym
Serial składa się z 10 sezonów :
1 - 24 odc. - 22 września 1994 − 18 maja 1995
2 - 24 odc. - 21 września 1995 − 16 maja 1996
3 - 25 odc. - 19 września 1996 − 15 maja 1997
4 - 24 odc. - 25 września 1997 − 7 maja 1998
5 - 24 odc. - 24 września 1998− 20 maja 1999
6 - 25 odc. - 23 września 1999 − 18 maja 2000
7 - 24 odc. - 12 października 2000 − 17 maja 2001
8 - 24 odc. - 27 września 2001 − 16 maja 2002
9 - 24 odc. - 26 września 2002 − 15 maja 2003
10 - 18 odc. - 25 września 2003 − 6 maja 2004
Serial opowiada o 10 letniej przygodzie szóstki przyjaciół Rachel, Monici, Phoebe, Chandlera, Joey'a i Rossa mieszkających w Nowym Jorku. Cała akcja w zasadzie rozpoczeła się od Monici która jest niesamowicie pedantyczną osobą a jednocześnie ma zamiłowanie do kuchni. Przygarnia swoją rozpuszczoną przyjaciółkę z dzieciństwa Rachel która uciekła z własnego ślubu. Na przeciwko nich mieszkają Chandler pracownik firmy zajmującej się przetwarzaniem danych którego żarty rzadko trafiają w czyjś gust i Joey który jest seksoholikiem zakochanym w sobie a w dodatku bezrobotnym aktorem, no i na koniec pozostaje nam zwariowana masażystka Phoebe, była lokatorka Monici oraz barat Monici - Ross, paleontolog którego życie prywatne jest bardziej skomplikowane niż całki w matematyce. Zgrana paczka ludzi którzy niesamowicie się ze sobą dogadują i spędzają czas razem głównie w jednym z mieszkań lub w znanej im dobrze kafejce Central Perk.
Obsada jest świetna, dobrze zgrana i fajnie wyglądająca razem, w dodatku na czele stoi jedna z moich ulubionych aktorek, tak wiec przedstawiam:
Jennifer Aniston – Rachel Green
Courteney Cox – Monica Geller
Lisa Kudrow – Phoebe Buffay
Matt LeBlanc – Joey Tribbiani
Matthew Perry – Chandler Bing
David Schwimmer – Ross Geller
Oglądając ten serial nie napotkałam nudy, zawsze znajdzie się coś co zaciekawi i przykuje uwagę widza, wzloty, upadki, rozstania, miłości, tajemnice i żarty. Można tam znaleźć wszystko a przede wszystkim można się niesamowicie bawić. Jeśli znajdzie się tutaj jakiś fan seriali i akurat natknie się na ten post to jak najbardziej zachęcam do obejrzenia.
Odbiegniemy sobie teraz troszeczkę do tyłu mianowicie do 2014 i wrzucamy na tapetę Diabelskie nasienie (Devil's Due). Film reżyserii Matta Bettinelli-Olpin i Tylera Gilletta.
Film opowiada o parze nowożeńców Samanthy i Zacha oraz ich "przygodzie" w podróży poślubnej i tego co działo się zaraz po jej zakończeniu. Kobieta nie tyle dowiaduje isę że jest w ciąży co z resztą z regóły jest pięknym zakończeniem takich podróży ale również w niej samej zachodzi drastyczna zmiana. Sposób jej zmiany, zachowania i nie świadome ruchy ciała przerażają nie tylko ją samą ale i również jej męża.
Żeby wiedzieć co naprawde się stało musicie to po prostu sami obejrzeć, nie uważam że jest to szał i niewiadomo jak dobry horror którego większość się boi oglądać nawet przez palce ale jak na mój gust jest całkiem znośny choć poniżej przeciętnej, monotonia i przewidywalność góruje w tym filmie. Jest o wiele więcej filmów tego gatunku wartych uwagi i bardziej przyciągają widza. Wydaje mi się że filmy takiego rodzaju powinny mieć więcej elementów zaskoczenia gdzie widz sam musi dociekać i zastanowić się co mogło się stać. Jednakże nie skreślam tego filmu ze swojej małej listy.
Harley dzisiaj przychodzi do was z newsem, mianowicie na tapetę wrzucamy film który aktualnie pokazał się w kinach mowa o Blair Witch. Historia lasu a raczej czarownicy która rzekomo się tam zaszyła już mniej więcej znacie z poprzedniego postu tutaj mamy kontynuacje relacji z lasu w Blair. Tym razem jednak rozwikłać zagadkę poprzedniego zniknięcia będzie rozwiązywał brat wspomnianej wcześniej Heather. Stara się razem ze swoimi przyjaciółmi dotrzeć prawdy w jakich okolicznościach zniknęła w lesie Black Hills, przy oglądaniu tej części skupiłam się bardziej z czego składa się fabuła do której odnosi się również pierwsza część.
Na przełomie lat trzydziestych i czterdziestych w
stanie Maryland, który zajmuje cały teren Czarnych Wzgórz, miały miejsce
wyjątkowo okrutne morderstwa. 7 Lipca 1940 roku niejaki Rustin Parr
przyszedł do sklepu w Burkitsville (niegdysiejsze Blair) twierdząc że skończył swoje dzieło. Gdy policja przeszukała jego dom, dokonała w
piwnicy makabrycznego odkrycia mianowicie najdowały się tam zwłoki zaginionych
ostatnimi czasy dzieci. Na ciałach ofiar powycinane były różne symbole,
co wskazywało na rytualny charakter zabójstw. Parr przez cały czas
uparcie twierdził jednak, iż zrobił to gdyż tak nakazywał mu głos starej
kobiety według legendy chodzi tutaj o czarownice z Blair. Z masakry w domu Rustina wyszło ponoć cało tylko jedno dziecko Kyle Brody. Szaleniec rozkazał mu stać w kącie piwnicy, twarzą
do ściany, podczas gdy sam dokonywał na innych dzieciach owych
przerażających czynów.
(Ciekawostką jest że na motywach dylogii powstała trylogia gier komputerowych z gatunku survival horror.)
W tej części jest według mnie zagłębiona jest troszeczkę bardziej historia która działa się w lesie. Ku mojemu zdziwieniu kicz zmienił się w całkiem przyjemny do oglądania film choć miejscami urwany jest w złym momencie niestety nie mamy na to żadnego wpływu gdyż jest to wizja reżysera (Adam Wingard). Tak jak poprzednio obsada jest skromna. Jako film który wyglądem przypomina paradokumentalny aktorzy w filmie nie są z reguły profesjonalistami.
Sumując całokształt, tak, jak najbardziej mogę polecić obejrzenie ze względu na ciekawość fabuły która tutaj jest lepiej rozwinięta, przyjemniej też ogląda się film. Nie jest to najwyzszej klasy oceniony przeze mnie film ale okiem można rzucić ( nie dosłownie). Czekamy na kolejne nowości które również się tutaj zapewne pojawią. Pozdrawiam Harley.
Witam witam... Blogerka Harley zgłasza się na pokładzie. Dzisiaj na pierwszy rzut bierzemy film Blair Witch Project. Tak tak mamy tutaj doczynienia z amerykańskim horrorem filmowym w konwencji found footage z 1999 roku. (Dla wyjaśnienia found footage to wykorzystanie do nowej produkcji istniejących już materiałów filmowych.)
Seria filmów Blair Witch to film w stylu Projekt: Monster, Rec., Paranormal Activity czy Last Exorcism. Filmy te są dość popularne i znane gdyż obecnie tego typu filmy są na szczycie nurtu sztuki filmowej ale powracając do tematu więc, Blair Witch Project przedstawia nam sceny z wyprawy trójki znajomych wgłąb zasianego zagadkami lasu położonego obok miasteczka Blair. Film rozpoczyna się od przeprowadzenia wywiadu środowiskowego z mieszkańcami miasteczka na temat czarownicy która ponoć ok 1785 roku szlajała się w tamtych rejonach :) No cóż, na tym opierał się projekt żeby wejść do lasu i sprawdzić jak jest naprawde. na czele ekipy stoi Heather, dlaczego zwracam na nią uwagę? Dlatego że ma ona powiązanie z niedawno wyreżyserowanym filmem który aktualnie pojawił się na ekranach kin.aktorzy znajdują się w pułapce, pętli czasu czy jak kolwiek można to nazwać. Od znaków, przez specyficzne dźwięki i dziwne zdarzenia. Czy można w ten sposób powiedzieć że pod koniec filmu dorwało ich to "coś" co zaszyło się w lesie?
Obsada w tych typach filmu jest minimalistyczna. W tym przypadku mamy doczynienia z AŻ 8 osobami. Nie wiem czy można uznać za rewelacje odegrania siebie samego w tego typu filmach.
Tak więc po krótkim opisie który mam nadzieje w jakimś stopniu wam pomógł mogę szczerze powiedzieć że tą częśc filmu uwarzam za prawie że totalny kicz, absolutnie nie zniechęcam was do jego obejrzenia jednak nie uważam żeby była to rewelacja i szczyt osiągów jeśli chodzi o dotarcie do widza.
Mini serial z zeszłego roku. Łącznie trwa ok 3h w zasadzie prawie jak film podzielony na części. Serial zrobiony jest na podstawie książki Guya Lyona Playfaira "This House is Haunted". Tak jak w poprzednim poście, Londyn 1977 r. Akcja znana. Jednakże, Ten miniserial jest dużo lepiej odwzorowany, oglądać w nocy? Jak najbardziej. Dużo przyjemniej się patrzy. Polecam goraco.
Obecność 2. Dwie godziny reżyserii Jamesa Wan'a która opowiada o kolejnej historii opartej na faktach, Lorraine i Ed Warren udają się do północnej części Londynu, gdzie postarają się pomóc samotnej matce z czwórką nastoletnich dzieci. Dom w którym mieszkają jednak nie jest tak ciepły jak relacje między nimi i tutaj właśnie zaczynają się dziać dziwne rzeczy.
Gra aktorska. Owszem doceniona przeze mnie jak najbardziej Patrick Wilson, Vera Farmiga, Frances O'Connor oczywiście perfekcyjnie zagrali, są to praktycznie główni bohaterowie poza Madison Wolfe (znana z filmów "Niema jak w piekle" oraz "Diabelskie nasienie") która zagrała jako Janet Hodgson. Młoda aktorka a jednak po tym filmie można zauważyć jej talent.
Jak zawsze jestem szczera w opisywaniu i publikowaniu czegokolwiek co ujrzały moje oczy, jeśli chodzi o ten film nie podciągnęłabym tego pod horror, dlaczego? Tłumaczę, skomputeryzowane efekty jak tylko się da co daje nam science fiction, jest dostrzegalny także dramat i romans. Historia troszeczkę pogmatwana mieszając prywatne życie Warren'ów z nawiedzeniem zupełnie gdzie indziej. Według mnie to co najlepiej udało się w tym filmie to sam jego koniec gdzie pojawiły się napisy. Mam dość duży żal do tak fajnej historii przedstawionej w tak słabym wykonaniu Jak ja widzę ten film? Jest dobry, ale nie na tyle by móc mnie do siebie przekonać porównując go do jedynki jest to niebo a ziemia. Pierwsza część była dużo lepiej wykonana. Jak na mój gust przystało oczywiście większość ludzi uważa ten "horror" za świetny, udany, pełen zwrotów akcji, cudownej gry aktorskiej, dreszczu wywołanego przez "opętane" przedmioty czy straszny obraz. Moim zdaniem? Otwórzcie oczy na coś co naprawdę jest dobra a nie jaracie się nowoczesnym tworzeniem na które wydano więcej pieniędzy, bo nie o to tutaj chodzi.
Ku mojemu zdziwieniu dorwałam dzisiaj przeszukując sieć w poszukiwaniu zdjęć pewną ciekawostkę a mianowicie miniserial gdzie historia jest oparta na prawdziwych zdarzeniach opisanych przez Guya Lyona Playfaira w książce "This House is Haunted". Jest to dokładnie to samo nawiedzenie z miasteczka Enfield w Londynie :)
Tak wiem przez pewien okres czasu było tutaj pusto, ale już się choć na troszkę pojawiłam. ^^ Mianowicie mamy teraz doczynienia z Projektem Lazarus.
Film z 2015 roku, nie szczyci się dobrymi opiniami, ma wiele niedociągnięć ale nadrabia bardzo mocno obsada i fajnie zgranymi sytuacjami, chodź jest troszkę zmieszany i bardziej wygląda jak odcinek serialu to naprawdę wieczorem można do niego przysiąść.
Dość przewidywalny, standardowy - studenci pracujący nad projektem ożywiania ludzi.
Nie jest super rewelacyjny ale z przyjemnością można obejrzeć :)
Służące. Wrócimy się tutaj do czasów kiedy segregacja rasowa była na czasie. Więc mówimy tutaj o czasach barwnych, kolorowych lat 60 XXw. pewna urocza młoda dziennikarka pokaże wam w tym filmie niesamowitą historie która momentami może wywoła u niektórych z was uśmiech. Dość przyjemnie można zasiąść spokojnie do tego filmu.
Sądze że nie ma konieczności jakoś bardziej rozpisywać się na jego temat, trzeba go po prostu obejrzeć, spokojnie mogę mu dać nawet 9/10.
Sufrażystka. To dość dziwne ale już zdążyłam się naprawdę przyzwyczaić do tego typu wypowiedzi jak szuka się jakich kolwiek informacji żeby móc się na czymś oprzeć. Film spotkał się z dużą krytyką, wiele wypowiedzi osób recenzujących ten film opiera się na tym że nie odnosi się on do grupy a jednej osoby, historia nie jest odpowiednio odzwierciedlona czy też że są puste nie zakończone wątki a początek i koniec filmu to coś tam, coś tam bla, bla, bla ... Stop! Przecież to nie jest film dokumentalny żeby lecieć tam od początku całą historie i uwzględniać rzeczy i momenty kiedy kobiety cierpiały walcząc o słuszną sprawę.
Moim znaniem film jak najbardziej tak, jest warty obejrzenia, nie powiem że jest miły i przyjemny bo byłoby to niestosowne ale jest na tyle delikatny że spokojnie nawet w szkołach można go oglądać na co oczywiście nauczyciele historii czy WOS'u nie wpadną.
Standardowo oczywiście obsada godna filmu choć co do roli głównej jednak miałabym wytypowaną zupełnie inną aktorkę ale no nie można mieć wszystkiego :) W roli głównej pojawiła się tutaj Carey Mulligan znana z filmów "Drive", "Była sobie dziewczyna" oraz "Wstyd". Moim zdaniem świetną rolę odegrały w filmie cztery osoby: Anne-Marie Duff, Brendan Gleeson, Meryl Streep, Helena Bonham Carter.
Od początku jak i po koniec film oddaje pełnie emocji. Nie jest szałowy ale sądze że każdy powinien przynajmniej raz go obejrzeć.
" A rozum powiedział jej - Cisza. Co słyszysz? - Ona odparła - Słyszę tupot stóp, tysiące, dziesięć tysięcy i tysiące tysięcy a idą w tę stronę. To stopy tych którzy podążą za Tobą. Prowadź."
Iron Jawed Angels znane jako "Niezłomne" to film z 2004 roku opowiadający niesamowitą historię z przełomu XIX i XX wieku mianowicie walkę o prawa kobiet. Jest to jeden z kilku filmów przedstawiający niesamowite zawzięcie i siłę kobiet które chciały za wszelką cenę walczyć o własne prawa m.in. o prawo wyborcze. Film opowiada o Alice Paul która legendą została jeszcze za życia. Ciekawie przedstawiona historia grupy kobiet które naprawdę walczyły o to żeby w późniejszych czasach było lepiej.
Niesamowicie zgranie dobrana obsada, jedne z lepszych aktorek pojawiło się w tym filmie. Cudnie odegrały swoje role. w filmie znalazły się tak znane aktorki jak: Hilary Swank - jako Alice, znana z filmu "za wszelką cenę", Frances O'Connor - Występowała w "A.I Sztuczna inteligęcja" oraz w nowej ekranizacji stającej się powoli hitem "Obecność 2", Anjelica Huston - dobrze nam znana z Rodziny Adamsów, Vera Farmiga - aktorka znana z nowszych filmów jak "Obecność", "Sierota", "Kod nieśmiertelności" czy "sędzia".
Kolejny niesamowity film dotarł do mojej kolekcji. Bardzo się cieszę że moja wideoteka się tak powiększyła. Chodź nie jest to horror ze względu na niesamowity talent i pomysłowość Tim'a Burton'a po prostu jakoś przyciągnął mnie sam tytuł filmu (i absolutnie się nie myliłam). Nie będę absolutnie zdradzać jak wiele magicznych scen w nim jest i jak trzeba przysiąść żeby naprawdę zrozumieć sens tego filmu. Naprawdę może i każdy jest w stanie go obejrzeć ale nie każdy napewno go zrozumie ^^
Obsada filmu jest niesamowicie dobrana. W filmie pokazują się m.in takie perełki jak: Ewan McGregor (znany dobrze z Gwiezdnych Wojen oraz filmu na podstawie książki Dan'a Brown'a "Anioły i Demony"), Jessica Lange( jedne z lepszych ról zagrała w serialu American Horror Story), Helena Bonham Carter (znana z ekranizacji Harrego Pottera i oczywiście w jednej z odsłon musiała genialnie odegrać rolę wiedźmy) oraz Steve Buscemi ( dobrze znany z filmu Grow up)
Naprawdę polecam bardzo cieplutko ten film w szczególności dla osób z rozbudowaną wyobraźnią które potrafią doceniać całość filmów a nie uporczywie czepiając się szczegółów. Dla osób ze słabszymi nerwami radzę zaopatrzyć się w kilka chusteczek (mogą się przydać w szczególności pod koniec). No i przypominam nie oglądajcie tego typu filmów tylko oczami. ^^
"Człoweik tak długo snuje opowieści, że wkońcu się nimi staje. Te historie żyją gdy jego już zabraknie, dzięki temu człowiek staje się nieśmiertelny"
XX w., kiedy to w styczniu 1901 William Sylvester Harley i Arthur Davidson przymocowali cztery silniki
do ramy rowerowej zapoczątkowały historię przedsiębiorstwa. Prace nad silnikiem który wymagał poprawek odbywały się w małej komórce
za domem Davidsonów. Była to maleńka knitka o powierzchni ok. 3 na 4 metry.
W 1903 r. w tym właśnie miejscu William Harley z braćmi Davidson:
Arthurem, Williamem, i Walterem (prezes oficjalnej już spółki) stworzyli pierwszy model przeznaczony
na sprzedaż – Silent Grey Fellow z jednocylindrowym silnikiem o
pojemności 410 cm³.
Za nieoficjalną datę stworzenia spółki
uznaje się 28 sierpnia 1903 r. Wkrótce potem bracia opracowali też model
o pojemności 494 cm³. W 1904 r. powstało 8 maszyn, zaś do 1906 r.
poziom produkcji wzrósł do ok. 50 motocykli. 17 września 1907 r. wybudowano nowy
gmach o powierzchni 260 m² i oficjalnie uzyskano status
przedsiębiorstwa, gdyż wpisano firmę do amerykańskiego rejestru
przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych. Do dziś siedziba przedsiębiorstwa mieści
się w tym miejscu, przy Chestnut Street (ówczesnej Juneau Avenue). Już wtedy powstał nowy prototyp silnika dwucylindrowego w układzie V ( szczerze za cholere nie wiem co to znaczy ale się dowiem :D ),
który zaprezentowano na wystawie motocyklowej, jednakże przez
dwa pierwsze lata motocykle Harley-Davidson miały montowane tylko jednocylindrowe
silniki. Niektóre źródła podają także, że w 1907 r. spółka sprzedała
jeden egzemplarz policji.
Początek II wojny Światowej w odległej od USA Europie nie wpłynąłby zasadniczo na
produkcję, gdyby nie fakt, że U.S. Army przystąpiło do przeprowadzenia
rygorystycznych testów maszyn przedsiębiorstw Indian
i Harley-Davidson, mających wyłonić dostawcę maszyny dla armii. Obydwa przedsiębiorstwa miały już
doświadczenie w produkcji motocykli militarnych dla armii sojuszniczych i
wiedziały, że kontrakt z armią był szansą na zdobycie dużej
ilości pieniędzy.
W testach militarnych liczyło się m.in., by motocykl
osiągał powyżej 105 km/h i wykazywał dobre właściwości jezdne przy
małych prędkościach, oraz w trudniejszym terenie. Ostatecznie w marcu
1940 r. U.S.Army zamówiła 745 motocykli. O wersjach militarnych tych maszyn możecie poszukać gdziekolwiek w necie bo ja się osobiście totalnie na tym nie znam. Jedyne ciekawostki jakie warto według mnie udostępnić to że często posiadały kaburę na pistolet maszynowy Thompson. Tylne sakwy zmodyfikowano (z zaokrąglonych na kanciaste), aby maszyny mogły przewozić radiostacje,
zaś z przodu każdy motocykl miał specjalną lampę zwaną blackout (ang.
„zaćmienie”). Model ten był projektem na tyle udanym, że do końca
wojny powstało ok. 88 000 sztuk, a produkcja była prowadzona na 3
zmiany. W ramach pożyczki wojennej (Lend-Lease) Armia Czerwona
otrzymała od USA prawie 29 000 tych maszyn. W roku 1942 wyprodukowano
także 1011 sztuk jedynego w historii firmy motocykla modelu XA (inspirowanego osiągami i niezawodnością niemieckich BMW). Nieliczne dzisiaj oryginalne egzemplarze są niezwykle cenione wśród kolekcjonerów i pasjonatów na całym świecie. W maju 1943 r. w ramach uznania Harley-Davidson otrzymał od rządu USA
jedną z trzech pierwszych nagród za produkcję wojenną.
W 1941 r.
standardem w motocyklach z silnikiem powyżej 1000 cm³ stały się
czterobiegowe skrzynie biegów.
Od roku 1943, gdy USA prowadziło już na szeroką skalę wojnę z
Japonią, produkcja 45-calowych modeli wojskowych WLA, WLC, GA, XA (oraz
nielicznych „zmilitaryzowanych” big twinów) stała się priorytetem więc
zaniechano realizacji dotychczasowej i masowej, cywilnej oferty firmy.
Poza motocyklami dla wojska produkowano także maszyny dla amerykańskiej
policji.
W okresie wojny większość elementów gumowych w motocyklach
zastąpiono stalowymi zamiennikami a wiązało się to z deficytem gumy,
której prawie całe przemysłowe zapotrzebowanie przejęło wojsko. Dopiero w
roku 1946 wznowiono pełną produkcję wszystkich modeli cywilnych i
wprowadzono kilka nowych rozwiązań.
Po wojnie wiele maszyn wojskowych stało w magazynach, a rząd
postanowił się ich pozbyć. Odchodzący do cywila żołnierze amerykańscy
mogli zostać właścicielami Harleya WLA z demobilu za 25 dolarów. Ogromna liczba pozostawionych lub zdemobilizowanych przez Armię Czerwoną
modeli WLA (często poważnie i trwale uszkodzonych) do dziś zasila rynek
pojazdów zabytkowych w Europie i nie tylko. Restaurowaniu tych
motocykli sprzyja dobra dostępność nieużywanych części zamiennych wyprodukowanych podczas
okresu wojennego, oficjalnie dla rządu Stanów Zjednoczonych.
7 lutego 1942 r. zmarł w wieku 65 lat prezes przedsiębiorstwa, Walter Davidson
(23 lutego tego samego roku prezesem został jego syn, William Herbert
Davidson), zaś 18 września 1943 r. nagły atak serca przyczynił się do
śmierci Williama Harleya.
Data 1969 to także nowy etap w historii Harleya, gdyż został on za 21 milionów dolarów wykupiony przez przedsiębiorstwo AMF. Ówczesny prezes AMF, Rodney Gott,
był fanem spółki Harley-Davidson jeszcze przed II wojną światową. Przez
cały okres, gdy H-D pozostawał pod kontrolą nowego właściciela, na
bakach umieszczano poza logiem przedsiębiorstwa, także litery AMF.
Lata siedemdziesiąte to okres boomu motocyklowego, który znacząco
poprawił koniunkturę, a H-D znów sprzedawał nawet 75 000 egzemplarzy
rocznie. Część produkcji i montaż końcowy przeniesiono do zakładów AMF w Yorku w stanie Pensylwania. W międzyczasie dwukrotnie zmieniał się prezes spółki: w 1973 r. został nim John A. Davidson, syn Williama Herberta Davidsona, zaś cztery lata później zarządzanie przejął Vaughn Beals. W tym okresie Harley-Davidson znów tracił.głównie na rzecz producentów japońskich takich jak Yamaha, Suzuki, Kawasaki i Honda.
Główne wytyczne akcji „Tannenberg” opracowywano w Berlinie od maja 1939 roku. Inicjatorem i koordynatorem był Reinhard Heydrich (szef policji bezpieczeństwa Sicherheitspolizei – Sipo oraz służby bezpieczeństwa Rzeszy Sicherheitsdienst – SD). W maju tego samego roku w Głównym Urzędzie SD Reichsführera SS Heinricha Himmlera została sporządzona lista proskrypcyjnych Polaków (Sonderfahndungsbuch Polen), uznanych z racji własnych działalności publicznych za szczególnie niebezpiecznych dla III Rzeszy. Potem wyznaczono specjalne jednostki (Einsatzgruppen) ze służb podległych Heydrichowi, które miały wykonać postawione przed nimi zadanie.
Polegało ono na mordowaniu zaraz po wkroczeniu wojsk niemieckich na obszar Polski przedstawicieli szeroko rozumianej polskiej elity jak i prawdopodobnie Żydów. Na sporządzonych listach proskrypcyjnych było umieszczonych ok. 61 000 nazwisk Polskich obywateli a przede wszystkim reprezentantów polskiej inteligencji, katolickiego duchowieństwa, urzędników, weteranów Powstania Wielkopolskiego oraz Powstań Śląskich, członków polskich partii politycznych i organizacji społecznych.
W rozmowie z admirałem Wilhelmem Canarisem, Heydrich stwierdzał krótko opisując cele akcji „Tannenberg”: „Szlachta, duchowieństwo i Żydzi muszą być zlikwidowani”.
Już po realizacji pierwszej fazy tej zbrodniczej akcji, w lipcu 1940 roku szef SD (Sicherheitsdienst) przyznawał, że „chodziło w niej m. in. o likwidację szerokich polskich kół kierowniczych, obejmujących tysiące osób”.
Podczas odbytej w dniu 7 września 1939 roku odprawy kierownictwa akcji „Tannenberg” Heydrich przedstawił wytyczne Hitlera i Himmlera (szefa SS): „Czołowe warstwy ludności polskiej należy unieszkodliwić w takim stopniu, w jakim to jest możliwe”.
25 sierpnia 1939r Heydrich wydał rozkaz do rozpoczęcia akcji „Tannenberg”. Ocenia się, że tylko we wrześniu i październiku z rąk Niemców zginęło w Wielkopolsce ok. dwóch i pół tysiąca Polaków, według kategorii rozpisanych przez Heydricha, a zatwierdzonych przez Hitlera. z innych źródeł też wiadomo że, od 1 września do 25 października 1939 w wyniku przeprowadzenia ponad 760 masowych mordów, życie straciło ponad 20 000 Polaków. Operację realizowano w regionalnych akcjach eliminacji polskiej inteligencji zwanych Intelligenzaktion. Aresztowano osoby, które wcześniej zostały umieszczone na specjalnych listach zwanych po niemiecku Sonderfahndungsbuch Polen. Egzekucji dokonywały wspomniane Einsatzgruppen niemieckiej policji i służby bezpieczeństwa a także inne organizacje.
Jak mówił 12 września 1939 roku podczas narady dowództwa Wehrmachtu feldmarszałek Wilhelm Keitel – szef naczelnego dowództwa niemieckich sił zbrojnych, wojsko niemieckie ma brać czynny udział w „politycznym oczyszczaniu gruntu”, co miało obejmować systematyczną eksterminację polskich elit.
Wbrew budowanej od 1945 roku legendzie o „dobrym” Wehrmachcie („spełnialiśmy swój żołnierski obowiązek, walcząc za niemiecką ojczyznę”), przeciwstawianemu bandytom z SS, Gestapo i SD, trzeba pamiętać, że w pierwszych dniach września 1939 roku masowych egzekucji na polskich obywatelach dokonywali właśnie żołnierze Wehrmachtu. W czasie kampanii wrześniowej pod bezpośrednimi rozkazami Heydricha pozostawało 8 Grup Operacyjnych Einsatzgruppen, operujących na tyłach Wehrmachtu, którym podporządkowano także oddziały SS-Totenkopf. Na terenie całej okupowanej Polski działało w sumie VI grup operacyjnych Einstazgruppen. Mordowali wówczas nie tylko bezbronnych cywilów, ale i pojmanych do niewoli polskich żołnierzy.
Należy przypomnieć rozkaz z 6 września 1939 roku naczelnego dowództwa Wehrmachtu, który uznawał cywilnych obrońców polskich miast za „bandytów”, którzy podlegali natychmiastowej egzekucji. Taki los spotkał we wrześniu 1939 roku niemal dwustu Polaków z powiatu mogileńskiego, którzy bronili swoich miast przed niemieckim agresorem.
„(...) celem wojny nie jest osiągnięcie jakiejś linii
geograficznej, ale fizyczna eksterminacja wrogów. Obecnie tylko na
wschodzie umieściłem oddziały SS Totenkopf,
dając im rozkaz nieugiętego i bezlitosnego zabijania wszystkich
mężczyzn, kobiet i dzieci polskiej rasy i języka, bo tylko tą drogą
zdobyć możemy potrzebną nam przestrzeń życiową.”*
Adolf Hitler
*Obersalzberg 22 sierpnia1939 roku, na tydzień przed niemiecką inwazją na Polskę
